“Maak een kunstwerk van je leven!” – Foucault
Breinsteyn is voor kinderen, jongeren en jongvolwassenen met een hoog ontwikkelingspotentieel, die hun creatieve, emotionele en praktische intelligentie & wijsheid willen vergroten. Aandacht voor het ontdekken en ontplooien van talent en zelf in contact en samenwerking met het systeem staan centraal.
Wij bieden specialistische holistische begeleiding voor kinderen/jongeren/studenten met potentieel (cognitieve intelligentie) op hoogbegaafd niveau. Zorg en onderwijs staan samen op de werkvloer.
Belangrijkste speerpunten zijn:
- Bevorderen van zelfinzicht en zelfkennis
- Bevorderen en ontwikkelen, wijsheid en levenskunst
- Behoud van nieuwsgierigheid en onderzoekende houding
- Ontwikkelen van vaardigheden om jezelf te ontplooien
- Versterken van acceptatie zelf en zelfbeeld
- Versterken van mentaliserend vermogen
- Durven kiezen voor verschillende vormen van creativiteit
- Leren durven, leven en zorgen voor zelf en ander
- In samenwerking met kind / jongere en brede context (ouders / onderwijs)
Wetenschappelijke onderbouwing
De begeleiding en verrijkingsklassen binnen Breinsteyn zijn gebaseerd op wetenschappelijke studies en theorieën van o.a. Robert Sternberg (2000, 2002), Franz Mönks (1995, 2000) en Grossman (2016).
- De historische ontwikkeling van de theorie en wetenschappelijke modellen over ‘hoogbegaafdheid’
- Goodness-of-Fit Model
- Multifactorenmodel van Mönks
- Zelfactualisatie
- Het model van Heller
- Gagné’s Differentiated Model of Giftedness and Talent
- Piirto’s Pyramide van Talentontwikkeling
- Fixed en Growth Mindset van Carol Dweck
- The Munich Dynamic Ability-Achievement Model (MDAAM)
- Rea’s theorie over optimale motivatie voor talentontwikkeling
- TASC Model
Fragment uit Small poppies: Highly gifted children in the early years (Gross, 1999)
“A man is working in the gardens and I am intrigued by what he is doing. There is a bed of tulips, golden like sunlight, lifting their heads to the high Edinburgh sky and the man is tidying the bed, weeding between the plants, removing leaves that have blight. I feel a sense of pride that I understand this; my mother explained it. But he is doing something else that I can’t understand. Some of the tulips have grown faster than their peers so that they are taller their golden heads stand higher than the others and the man is cutting off these heads so that the stalks stand bare, denuded, but now the same size as the other plants in the bed. I ask my mother, in puzzlement, why he is cutting down the tall tulips, and when she answers there is a trace of sadness in her voice. “He wants to make them all the same size, darling, so that they’ll look tidier. But I don’t think that’s what gardening is all about, do you?”
“Well, I agreed with my mother. I certainly didn’t think that is what gardening was all about! But it made me take more notice of the flowers in the public gardens, and over the next few weeks I noticed something strange. The gardener couldn’t do much to impose uniformity on bushes, or on flowers that grew in clumps; the roses and the crocuses were all different sizes. But flowers that grew on single stalks – flowers that stood alone – had been lopped if they threatened to disturb the symmetry of the bed they grew in.
As a teacher and academic working in gifted education, I have become sadly familiar with the cutting down to size of children who develop at a faster pace or attain higher levels of achievement than their age-peers.”